Türkiye yıllar boyu komşularının yürüttüğü ilân edilmemiş bir savaşın hedefi oldu.
Türkiye’ye rahat vermeyen bu düşmanlık terör yoluyla, PKK varlığı ile sürdürüldü.
Dünyanın en çirkin, en namert ihanetinin terör örgütü beslemek olduğunu, yaşayarak öğrenmiş bir ülke olarak aynı yolun yolcusu durumuna düşmek Türkiye’nin tercihi olmamalı.
IŞİD şiddette canavarlık rütbesine yükselmiş bir örgüttür.
Hizbullah lideri Nasrallah onu geçen gün şöyle tanımladı:
“IŞİD denen canavar dost-düşman ayırt etmiyor; hiçbir sınırlaması yok. BM’ye göre Yezidi kadınları ve çocukları canlı canlı gömdüler.”
Şii lider canavarın nereden gelip nerede himaye gördüğünü de anlattı:
“Dünyanın her yerinden gelen militanların hangi sınırları kullandığını, kimlerin yardım ettiğini, para, silâh ve eğitim sağladığını herkes biliyor.
Bu yılanı kendileri yarattı şimdi yılan onlara döndü; Amerikalılara, Türklere ve Körfez ükelerine... Her ülkeye tehdit var hatta Türklere.. Türkler durdukları yeri bir gözden geçirmeli!”
Utandırıcı, açık bir suçlama söz konusu.
Terörü siyaset aleti olarak gören ve taşeron eliyle kullanmaya kalkan bir Türkiye görüntüsü, bu kuşağın alnına yapışan en talihsiz kara leke olur.
Bu havayı değiştirmekte acele davranmak için yeterli neden var.
Çünkü suçlamalar artık neredeyse her gün tekrarlanır hale geldi.
Yaptırım Avrupa Birliği
Kendini “IŞİD komutanı” olarak tanıtan Ebu Yusuf adlı bir militan, Washington Post’a örgütün şu anki başarısını kısmen bize borçlu olduğunu söyledi. Nasıl?..
“Bazı üyelerimiz Türk hastanelerinde tedavi edildi. Savaşın başında bize katılan yabancıların çoğu ile teçhizat ve erzakımız Türkiye üzerinden geldi..”
Bu suçlamalar, diplomasi labirentlerinden sızan fısıltılar değil artık. Şu tesbit ve tehdit Almanya’da muhalefetteki Sol Parti lideri Katja Kipping’den geldi:
“Türkiye, bir yandan AB’ye girmeye çalışırken diğer yandan İslâm Devleti örgütünün terör çeteleri için gizli bir geri çekilme ve ikmal bölgesi olamaz!”
Ortadoğu’daki gelişmelerin ürettiği kötü şöhreti reddetmek için önümüzdeki günlerde yenilenecek olan Bakanlar Kurulu Ankara’ya fırsat sunacaktır. Bu fırsat iyi kullanılmalıdır.
Türkiye’nin dış siyasetini Esad düşmanlığı üstüne kurmak haksızlık olur, büyük yanlış olur.
