Büyükler, hayal kırıklığı yaratan küçükleri “Yazıklar olsun” diye azarlar ya..
Şu sıralar Cumhurbaşkanı adayı İhsanoğlu, iktidar kanadından benzer tepkilere hedef oluyor.
Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç Elâzığ’ın yerel televizyonuna İhsanoğlu’nu eleştiren, açıklanması güç şeyler söyledi.
Efendim Ekmel beyle 40 yıllık dostlarmış. Birlikte bir çok kez hac ve umre yapmışlar.
“Birbirimizi tanıyan ve seven insanlarız“ dedikten sonra ağır bir eleştiri getiriyor:
“Ben olsaydım CHP’den adaylık gittiği zaman derdim ki ‘Siz bende ne gibi eksiklik gördünüz ki Tayyip ve Abdullah beye karşı adaylık sunarsınız? Ben var olduysam onlar sayesinde oldum. Onlara ihanet edemem’ derdim. Ama o bunu havada kaptı!.”
AKP’nin büyükleri İhsanoğlu’nun adaylığını ilk günler alaycı gülümsemelerle karşılıyordu.
Şimdi, İslâm İşbirliği Örgütü Genel Sekreterliği görevine getirilmesinde rol oynayan Gül ve Erdoğan’ı unutmakla ve onlara “ihanet”le suçlanır hale geldi.
Başbakan Erdoğan da değişti.
Kendini tutuyordu. Nihayet “Sayemizde bir yerlere geldin” demekten daha fazla uzak duramadı.
Bu tırmanış, Ekmeleddin İhsanoğlu’nun iktidar partisinin gözünde, ihmal edilmemesi gereken bir tırmanış sürecine girdiğini gösteriyor.
İhsanoğlu’nun şansı artıyor.
“Yazıklar olsun” tepkisinin başka bir nedeni olamaz!
12 yıllık uyku
Cemaatçiliği “Faşizmin Allah diyen türü” diye ananları son operasyon doğruluyor sanki..
Ergenekon ve Balyoz soruşturması sanıklarına gösterilen özensizlik kendini tekrarlıyor.
Acımasızlık ve insan haklarına saygısızlık aynıyla duruyor.
Fark itilen kakılan, kelepçe takılan insanlarda.
Başbakan Yardımcısı Arınç “Hiçbir devlet, kendisine paralel bir yapılanmayı kabul etmez” diyor.
Devlet 12 yıl sizin elinizde nasıl katlandı bu züle o zaman?
Sonra. Paralel devletin varlığına kamuoyunu ikna edecek kanıtlar nerede?
İktidar “adil yargılanma” kusurlarını giderecek akıl ve cesareti sergilerse doğru yerden başlamış olur tedaviye.
Bülent Arınç gözaltına alınan çoğu yönetici kademeden polislere bir pişmanlık kapısı açıyor.
Açıklamasında “Onlar bu işlerden vazgeçer ve nedamet getirirlerse önümüzdeki süreç daha barışık olur” ifadesini kullandı.
Ama herkesin merak ettiği cevabı vermedi.
Paralel yapı oluşana kadar, yani 10-12 yıl boyu iktidar neden korumadı emaneti?
Neden din temelli örgütün işgal hareketini seyretmekle yetindi?
Bunun hesabı verilmeyecek mi?
