Siyaset zeminini istediği kıvama sokmak, Başbakan Erdoğan’ın rakip tanımaz yeteneğidir.
Bu özelliğini değerlendirmek ona siyasi rekabetin öfke ve suçlamadan beslenen negatif getirilerini sağlamıştır.
Ama her şeyin bir sonu var.
Cumhurbaşkanlığı yarışında çekiştiği Ekmeleddin İhsanoğlu’nun sakin, saygılı hoşgörülü tavrı ve bunun iktidar takımı üstünde yarattığı etkileri gözlemek bize bu ümidi veriyor.
Alıştığımız siyaset atmosferi, küfür ve iftiranın alev topları ile oynayan politik aktörlerin eseridir. Onların başarısı barış değil gerginlik, çözüm değil karmaşa getirir; yıllarca böyle oldu.
Başbakan’ın karşısındaki rakipler oyuna gelen, tuzağa düşen saf çocuklar gibi davrandılar.
Ve negatif propagandanın oyuncağı olma bahtsızlığı bizi bu günlere getirdi.
Kirli ittifak ne?
Şimdi bakıyoruz Başbakan’ın öfke siyaseti toplumdan eskisi gibi karşılık bulamıyor.
Başbakan’ın torbasında kala kala Pensilvanya diye andığı paralel devlet suçlaması kaldı. CHP, MHP ve son olarak da HDP, Gülen cemaatinin oluşturdukları “kirli ittifakın unsurları olarak Başbakan’ın hedef tahtasındadır.”
Ekmeleddin İhsanoğlu bu ittifakın neresinde?
İddianın en azından kendisine yönelen iftira kısmını çürütmeyi tahrike kapılmayarak, sessiz kalarak yokluğa mahkûm edecektir.
Bu suçlama daha ileri götürülürse verilecek karşılık hazırdır:
Gülen’in Amerika’ya giderken takipçilerine bıraktığı talimat “Adliyede ve mülkiyede çoğalın ve güçlenin” idi.
Tayyip Erdoğan, Gülen cemaatine hocanın niyetini bile bile 12 yıl koalisyon ortağı muamelesi yapmadı mı?
Suç veya gafletten bahsedeceksek kusurun en az yarısı kendisine aittir.
Zaman dar geldi...
Seçime bir aydan az kaldı.
Ağzı bozuk siyasetten arınmak için ümitlenmek acelecilik olabilir ama İhsanoğlu’nun vaat ettiği yeni tarz umarız hoşnut edecektir milleti.
Keşke Cumhurbaşkanlığı seçiminin hazırlık dönemi daha uzun olabilseydi.
Olumlu etkilerden daha fazla yararlanırdık.
Başbakan’ın görev tarifi hiç değilse “kamu görevlisi”ne girer.
Cumhurbaşkanı adayı olunca bu gücünü kişisel başarısı için kullanmak bırakalım yasayla uyuşmasını, ahlâken de kabul edilemez bir eşitsizliktir.
Aynı şekilde, halkın vergileri ile yaşayan TRT’nin propagandayı ölçüsüz bir yandaşlık zemininde yürütmesi de adalet üstüne düşecek tüm gölgeleri kabullenmektir.
İhsanoğlu’nun seçimi kazanma şansı var mı?
Bilmiyoruz; ama demokratik seçim yapma becerisini bize kazandıracağını söyleyebiliriz!
