En iyisi yok saymak!

Özgecan için karartılan sosyal medya hesapları karın yağmasıyla birlikte yeniden beyazladı. Pencerelerden çekilen kar manzaralı fotoğraflar ekranıma düşerken, Instagram’da hayat yavaş yavaş normale dönmeye başladı. Özgecan olayından sonra sosyal medyanın gücünü bir kez daha gördük. Hepimiz Özgecan için tek ses tek yürek olduk. Arada çatlak sesler yok muydu, vardı. Onlara da hadlerini en güzel şekilde bildirdik. Özgecan’ın ölümünü laikliğe ve mini eteğe bağlayan Nihat Doğan’a hiç unutamayacağı bir ders verdik. Bu kez ağzından çıkanlar yanına kâr kalmadı. Her ne kadar unutkan bir millet olsak da, Nihat’ın attığı tweet hafızalarımıza mıh gibi yerleşti, kolay kolay da çıkmaz. Boşuna dememiş atalarımız “Eline, beline, diline sahip ol” diye. Nihat dilinin kurbanı oldu. Halbuki yıllar önce böyle miydi? 1994’de daha mesleğinin ilk yıllarında kamera karşısında konuşmaya çalışırken elleri titriyor, yüzü kızarıyordu. Şöhret basamaklarını hızla tırmanırken hem dili hem de eli çözüldü. 98 yılında manken sevgilisi Aysun Kiremitçi’yi tekme tokat hastanelik oluncaya kadar dövdü, hemen ardından “Şöhretim arttı” diye açıklama yaptı. Twitter’ın hayatımıza girmesiyle birlikte kas gücü kadar polemik gücünün de olduğunu gösterdi. Siyasetten spora her şeye dahil oldu. Özgecan’ın ölümüyle ilgili attığı tweet’e kadar kendi çapında bir kitlesi vardı. Ama Özgecan tweetiyle çok sert bir kaya çarptı. Sosyal medya ile sağladığı ikinci şöhreti kaybetmedi ama kötü adam damgası yemekten kurtulamadı. Keşke bu süreçte sessiz kalıp, sosyal medyada ‘yok olma’ hakkını kullansaydı. Zaten kadınların lehine bir şey yazsa da kimseye yaranamazdı. “Benimle olmazsan seni taciz ederim” şarkısını söyleyen adamın kadınlar hakkındaki paylaşımlarını kim ciddiye alır ki! Sevgilisine dayak atan adam, kadına şiddete hayır dese ne olur demese ne olur? En iyisi o ve onun gibileri yok saymak.