Emir subayıma ‘Sık ulan’ diye bağırdım

Yaklaşık bir yıldır Genelkurmay Başkanı olarak görev yaptığını anımsatan Orgeneral Hulusi Akar, savcıya özetle şunları söyledi:

- 17.00’de MİT’TEN BİLGİ GELDİ: Kalkışmanın başladığı 15 Temmuz’da saat 17.00-18.00 sıralarında makamımda çalışırken, Genelkurmay 2. Başkanı Orgeneral Yaşar Güler yanıma geldiği ve kendisine MİT’ten gelen bilgi ile bu akşam içerisinde Kara Havacılık Okulu’ndan 3 helikopterin görevlendirilmesiyle bir faaliyet icra edileceği yönünde istihbaratı illetti. Bilginin geldiği makam itibarıyla ciddiye aldık. Ben, Yaşar Paşa ve Kara Kuvvetleri Komutanı Salih Zeki Çolak ile acilen alınacak tüm tedbirleri aldık. Tüm birimleri uyardık, uçuşları durdurduk. Bu şekilde öncelikle tedbirleri aldıktan sonra toplantımız bitti.

- DİŞLİ MAKAMIMA GELDİ: Tam emin olmamakla birlikte muhtemelen saat 21.00’e doğru arkam kapıya dönük bir şekilde yuvarlak toplantı masasında çalışırken kapı çaldı. Ben ‘Gir’ dedim ve hatta, ‘Kimsin, bu saatte’ gibi bir şey de söyledim. Baktığımda karargahta görevli Tümgeneral Mehmet Dişli’nin geldiğini gördüm. Dişli, oturmakta olduğum masadaki sandalyelerden birine oturup heyecanlı ve geçmişte bildiğim, alışık olduğum ruh halinden farklı bir tarzda ‘Komutanım operasyon başlıyor, herkesi alacağız, taburlar, tugaylar yola çıktı. Biraz sonra göreceksiniz’ gibi şeyler söyledi.

- NE DİYORSUN ULAN MANYAK MISIN: Ben ilk önce anlamlandıramadım. Cümle içinde belki ‘uçaklar’ demiş olabilir. Ancak bunun bir kalkışma olarak ifade edebileceğim bir operasyon olduğunu anladım ve hiddetle ‘Ne diyorsun ulan sen, ne operasyonu, sen manyak mısın, sakın ha’ şeklinde bağırdım. Arkam kapıya dönük olduğu için kapının açık olup olmadığını fark etmedim. Genelkurmay İkinci Başkanı ve diğer komutanların nerede olduğunu sordum. Dişli, “Heyecanlanmayın, rahat olun, gelecekler” gibi laflarla karşılık verdiğini söyledi. Benim seninle, bir başkası ile böyle işlerin içerisinde olanlarla hiçbir işim olamaz. Sen benimle ne biçim konuşuyorsun? Kim bunlar? Siz kimsiniz? diye hiddetle sordum.

- KAN DÖKMEDEN BİTİRİN: Haliyle çok öfkelenmiştim. Netice olarak ‘gittikleri yolun yanlış olduğunu, büyük bir bataklığa battıklarını, cezasını çekeceklerini, hiç olmazsa bir erkeklik gösterip başkalarını bu işe bulaştırmadan ve ölüm kalım olmadan bu işi sonlandırmalarını, hemen giriştikleri bu girişimi durdurmalarını’ söyledim. Fakat ikna edemedim. Kendisi, benim böyle hiddetli karşı çıkmama rağmen sinirlerine hakim olmaya çalışıyordu ve sakin görünerek, ‘Komutanım bu iş bitti ve herkes yola çıktı’ anlamında şeyler söylüyordu. Bir ara Mehmet Dişli, sanırım dışarıya doğru hareketlendi. Ben de gayriihtiyari yönümü kapıya döndüğümde Serdar Yüzbaşı, Abdullah Astsubay ve Levent Yarbay’ı gördüm. Levent Türkkan, ‘Komutanım otur, kalkma, sakin olun, zorluk çıkartmayın’ şeklinde bağırdı.

- HAVLUYLA AĞZIMI TIKADILAR: Beni birisi iterek sandalyeye oturmamı sağladı ve o esnada arkadan bir başkası, elinde el havlusu tarzında bir şeyle hem ağzımı hem burnumu kapatarak, nefes almamı engelledi. Bu esnada kolunu boğazıma doladı, sıktı, askeri kıyafete ait ip türü bir cismin boğazıma sürtünmesiyle o anda nefes almakta güçlük çektiğim için debelenirken ve ellerimle burnumu açmaya çalışırken, bir başkası plastik kelepçeyi bileklerime taktı. Benim bu şekilde direnmem üzerine burnumu açacak şekilde ağzımı kapattılar. Bağırmamı engellemek istedikleri açıktı. Nefes alma düzenim yerine gelince birazcık sakinleştiğimi gördüler ve ağzımı kapattıkları havlu benzeri kumaşı çektiler.

- KOMUTANIM SAKİN OLUN, VURURUM: Bu mücadele sırasında kelepçenin bileklerime verdiği acı nedeniyle yeniden bağırmaya başladım. Çıkartmalarını söyledim ve hatta ayağa kalktım. O esnada Levent Türkkan’ın elinde tabanca ile ‘Komutanım sakin olun, vururum, sıkarım’ gibi şeyler söylediğini işittim. Hatta ben bir iki adım daha atıp, kendisine ‘Sık ulan’ diye bağırdım. Gözlerinde sıkmakla sıkmamak arasındaki robotik tereddüdü gördüm. Bu arada elimi sıkan kelepçeleri açmalarını istedim ve tahminen Mehmet Dişli’nin onayıyla bir komando bıçağı çıkarttılar. Kör bir bıçaktı ve askerlerden biri kelepçeyi kesmeye çalıştı. Fakat bir süre daha açamadılar. Hatta ben yine hiddetlendim, bağırdım. Tekrar ikinci kez uğraşıp, kelepçeyi kestiler. Bu şekilde beni, arkamda biri olacak şekilde oturtarak, etkisiz hale getirdiler.

- UÇAK VE SİLAH SESLERİ GELİYORDU: Dışarıdan alçak uçuş yapan uçak ve silah sesleri işitmeye başladım. Tekrar hiddetlenerek, bağırmaya başladım ama beni dinlemediler. Bir müddet sonra lavaboya gitmek istedim. Benimle birlikte geldiklerini görünce ‘Terbiyesizler, ahlaksızlar’ diye bağırdım. Abdullah Astsubay ve Serdar Yüzbaşı hiç etrafımdan ayrılmıyorlardı. Sürekli gözetim altında tutuyorlardı. Abdullah Astsubay da arkadan ayrılmıyordu. Epeyce bir zaman geçti. Televizyon açık olmasına rağmen ve dışarıda uçak seslerini, silah seslerini duyduğum halde bu yönde bir haber o ana kadar çıkmadı. Hemen ardından Boğaz Köprüsü’nü askerin kestiği görüntüler ve buna ilişkin haber, TV’de yayınlanmaya başladı.

- NAMLULAR BANA DÖNÜKTÜ: Hepsi gayet soğukkanlı, hiçbir şekilde konuşmayıp, yorum yapmayacak tarzda beklediler. Ve bir müddet sonra ‘Gidiyoruz’ deyip, beni aldılar. Montumu, kepimi ve çantamı istedim. Cep telefonum emir subayı odasında kaldı. Beni merdivenlerden indirdiler. Bir asker önümde, namlusu bana doğrultulmuş tam otomatik silahla geri geri gidiyordu. Atatürk heykelinin olduğu yerde bir helikopter bekliyordu. Beni bindirdiler, helikopter havalandı. Nereye gittiğimizi söylemediler. Ben de sormadım. Helikopterdeki silahlı askerlerin namlusu üzerime dönüktü. Mehmet Dişli de helikopterdeydi. Bir süre uçuştan sonra iniş yaptık. Nereye getirdiklerini sordum, Akıncı Üssü olduğunu söylediler ve beni orada bir minibüse bindirerek, bir binaya götürdüler.”

Odam başkası için hazırlanmış

Olayların ardından karargaha İkinci Başkan Orgeneral Yaşar Güler’in kendisinden önce geldiğini bildiren Akar, “Bana anlattığı bir gariplik ki makamda incelemelerinde tespit etmiş olabilir, odamın gayet toplu ve düzenli olduğu hususudur. Oysa ben çalışmaktayken odadan şiddet kullanılarak ve zorla götürülmüştüm. Makam ve dinlenme odasında masa, sehpa, etajer üzerinde kitap, kırtasiye, malzemeler, çikolata, yiyecek, içecek, gazete kupürleri, hediyelik eşyalar nedeniyle normalde kalabalık görünmesine rağmen çok sade ve düzenli bulunmuş. Yalnız bazı eşyaların kaybolduğu, iki biblonun yerlerinin değiştirildiği anlaşılmış” dedi.

- CEP TELEFONUM HÂLÂ KAYIP: MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli tarafından hediye edilen ve odasında hatıra maksatlı duran tabanca ile kendisini götürdüklerinde emir subayı odasında kaldığını düşündüğü şahsi cep telefonunun halen bulunamadığına dikkati çeken Akar, bu hususun kendisinde makamın bir başkası için hazırlandığı kanaati oluşturduğunu anlattı.