'Yeni sevgilim'i takdimimdir!..

Günlerdir depresyondayım diye yazıp duruyorum. Yemiyorsunuz tabii... Öfkeyle kalkar zararla otururum, hepten kaybederim diye korktum, kaç gündür içime attım, izninizle bugün kusmak zorundayım, yoksa patlayacağım:

Sevgilimden ayrıldım!..

Baktım ki dönüşü yok, artık yazıyorum. Etrafımdaki kurtların ve düşmanım tüm kadınların gözü aysın!..

Biri daha gitti. Bu kaçıncı giden sormadım ama itiraf edeyim ki bu sefer fena yakalandım. Galiba en büyük hatayı onu eve almakla yaptım. (Kızlar, kulağınıza küpe olsun.) Ameliyatlı gözüyle onca yolu tepip gelmeseydi adımını artırmazdım ama kıyamadım... İyi halt ettim. Kıyamadığım bana kıydı. Aslında sapma kadar da haklıydı ama diyor ya şarkı:

"Sen hiç farketmeden kalp kırmadın mı merak edip vicdanına sormadın mı ne yaptım ben sana bu kadar nihayet ben de bir anadan doğmadım mı bir daha olmaz, bin kere tövbe kan davası mı bu nasıl öfke..."

İşte öyle...

Sanmayın ki yine rahat duramadım, bir yaramazlık yaptım.

Gözüme başka erkek göstermeyecek kadar mükemmel biriyle beraberdim. Sanırım böylesiyle ilk kez karşılaştım. Haliyle de bocaladım.

Ne bir kadın girdi; ne bir başka erkek oldu kara kedi... Doğduğumdan beri peşimi bırakmayan yalnızlığım...

İşte o kıskandı 'yeni sevgili'yi...

Malumunuz, iki aydır her gece onun koynundaydım. Börekler bile açtım, evimin kadını oldum, gecelere küstüm. Ona yarandım da...

Yalnızlığıma anlatamadım.

Her şey bir kadının isteyebileceği en güzel şekilde giderken frene bastım. Meşhur "nasılsa bitecek" korkusundan kaçayım derken daha büyük bir korkunun kucağına atladım. 'Acılar Denizi'ne bodoslama daldım!..

Beyin üstü çakıldım, bir el verir de kurtarır sandım, yanıldım.

Bir insanın kendine edebileceği en büyük haksızlığı yaptim, onsuzluğu göze aldım. Ama anlattım.

Size anlattığım gibi, buraya yazdığım gibi ona da yazdım.

"Bak" dedim; "Babam hep gidiyordu, sonra gelen her erkek de gitti, evde hep tek başımaydım, bir gün aniden geldin gölgem oldun, o kadar güzeldin ki sen de gidersen diye çok korktum. Bile bile arıza çıkardım, istediğimden değildi, anlamadın, gidince her yerden çıkacakmış gibiydin, kokun sindi çarşaflara, yıkarsam geçmez diye hepsini çöpe attim, bir gün biterse toparlanamazdım, yol yakınken, sen gitmeden, kimseler araya girmeden o güzelliği ben bozayım istedim ama kendim bile bu yalana inanmadım. Ne var ki sen kandın!.." dedim.

Dediğimle kaldım, yaraladığım gururundan döndüremedim.

Aslında öyle böyle affedilemez bir şey değildi yaptığım. Akrep burcu ya, kin dolaşıyor kanında.

(Gerçekten sevse dönerdi ama... Sevgide gurur olmaz. Neyse ki ben bunu bilecek kadar büyüdüm. Bıraktım, o da büyüsün.

Kaybede kaybede, gururuna kurban vere vere, bir gün gerçekten sevdiğine sahip çıksın. Aha da ben buraya yazıyorum, kimden çekineceğim: Son yıllarda başıma gelen en güzel şeydi. Herkese de söylerim.)

Yaptığım eşekliğin telafisi yok biliyorum. Yine de ona değil, kendime ettim. Sabaha kadar başucunda ağladım. Gözlerim bitecek sandım. (Bana mısın demedi, fosur fosur uyudu hain!.. Ama onun cam sağolsun, bu gözlerden akacak her yaş ona kurban olsun.) Bir kere de huzurlarınızda affına sığınayım. Allah yolunu açık etsin. En çok da annesinin babasının elleri dert görmesin. Çünkü ben böyle bir erkek evladı görmedim. Severken ayrılmak dedikleri neymiş onu da yaşattı işte kurban olduğum Allah'ım. Şimdi şarkılardan fal tutayım.

"İndim dereye taş bulamadım kendime göre eş bulamadım!.."

Yalnızlığım, aç koynunu, ben kaybettim ama bir kez daha sen kazandın.

'Yeni biri' notu: Diyorlar ki, "Yeni birisini bul, çabuk unutursun." Bir ruhun açtığı yarayı başka bedenle kapamaya çalışmak, ne saçma!.. Bırakın da kavrulayım. Bodoslama daldığım o denizde boğulayım. Belki akıllanır(mıy)ım. Kimseyi istemem şimdi, erkek sinek uçurtmam yanımdan, sakın yaklaşmayın!.. Enkazım, fena dağıldım, şefkat isterim, okşayın.