Kimse kendini bilmiyor!

Hani hep, “herkes kendini iyi sanıyor” derim ya... Gerçekten de, öyle galiba!

Sadece ‘iyi’ sansa! Herkes her şeyi hak ediyor!

Kimsenin hatası yok! Herkes bir, “hoca bana taktı!” sendromunda...

Bu hep böyleydi ama sanki bu ara daha bir yoğunlaştı.

Bir eleştirmedir gidiyor.

Kadın durmadan konuşuyor mesela... Bir gün gelip sana diyor ki, “Ya bu Ayşe ne çok konuşuyor be kardeşim!”

“Nasıl yani?” oluyorsun...

Çok mu basit bir örnek oldu?

Peki, ağırlaştırayım o zaman!

Mesela kadın, daha 1 yıl önce evli birisiyle ilişki yaşamış, gazeteden okuduğu bir aldatma haberine yorum yapıyor:

“O-ha! İnsanda utanma olur!”

Adam üçünü birden idare ediyor, üçünden biri onu idare edince, “o...” oluyor!

Adam türlü numaralarla kadını tavlamaya çalışıyor, kadın bir-iki numara yapınca, “Yok abi bu kız beni elinde oynatır” oluyor!

Sonra da çıkıp, “Kadın doğal olmalı” diyor.

Kadın ne diyor? “Bunun kıçı-başı ayrı oynuyor!”

‘Benimki başka!’

Olayın özü ne biliyor musunuz?

Aslında iyiyle kötüyü, doğruyla yanlışı (kesin olanlarda) herkes biliyor.

Ama kendisininkinin başka(!) olduğuna inanıyor.

Onunki başka!

Mesela, “Sen de çok konuşuyorsun“ desen... “Olabilir ama ben bir şey anlatıyorum, benimki başka!” diyor. Ya da öyle olduğuna inanıyor.

“E, sen de aldattın” desen, “iyi de benimki onunla aynı mı? Benimki başka!” diyor.

“Sen de numaralar yapıyorsun?” desen, “Benim amacım farklı, benimki başka” diyor...

“Sen de kaçını birden idare ediyorsun, o zaman sen de erkek ‘o...’sun desen... “Benimkiyle onunki bir mi? Benimki başka!” diyor...

“Sen de yalan söylüyorsun” desen...

“İyi de, benimki başka! Pembe yalanlar...” diyor.

Seninki pembe de onunki niye kara!

Ne farkı var?

Önce bi yutkunsa...

Böyle sorsan kavga çıkar.

Hem kendisini sıradan hisseder, ki bundan kimse hazzetmez, hem de o aşağıladığı kişiden bir farkı kalmamış olur.

E, bunu da kimse kabul etmek istemez.

Galiba sorunun özü sıradan biri olmayı kabul etmekte...

Galiba!

Zaten herkes kendini bilse...

“Benimki başka” demese...

Biraz kendisinden şüphe etse...

Birini eleştirmeden önce bi yutkunsa...

Yok, yok...

Hepimizin kendine yeniden bakması lazım:

Gerçekten de nasıl biriyiz?