İnsan sevdiğini aldatır mı?

Aslında soru, “İnsan sevdiğini şey, yani sevdiğiyle yatar mı?” olsaydı durum karışık olacaktı...

Hani, “kıyar mı?” manasında...

Ama şimdi soru çok basit.

“İnsan sevdiğini aldatır mı?”

Akıl, mantık da buna tek cevap verir zaten:

“Hayır” der.

“Hayır insan sevdiğini aldatmaz.”

Ama duygulara sorarsan...

Ya da akıl mantık dışındaki şeylere... Artık tutkuya mı, içgüdüye mi yoksa arsızlığa mı sorarsın, bilemem...

İşte orada bütün kurallar, bütün denklemler altüst olabilir.

Evet altüst olur.

Çünkü onların cevabı öyle abuk sabuktur ki, alta koysan olmaz üste koysan yine olmaz.

En iyisi bir yere koymamak ama...

Ama gel gör ki, olaylar her zaman akıl-mantıkla gelişmiyor.

Şöyle oluyor: Duygulara mantık aranıyor...

Nasıl mı?

Şimdi size bana gelen bir mail’i aktaracağım... Ama paragraf aralarına girerek...

Bakın adam diyor ki:

n “Yakışıklı ve güçlü biriyim. Güzel tanımı yapıldığında, bunların en azından yirmisiyle vasıflandırılmış nitelikte bir eşim var... Başımı göğsüne dayayıp ağlayabileceğim tek insan... Birlikte yaşlanmayı arzu ettiğim insan... Çocuklarımın annesi...”

Ne güzel değil mi? Allah herkese böyle koca versin diyorsunuz...

Duruuunn... Acele karar vermeyin. Daha anlatacakları var beyefendinin...

“Her yatağına girdiğim kadın bunları biliyordu... ”

A-ha! Nasıl yani? Hani seviyordun karını...

“Beni buna iten sebebi soruyorsunuz tabii...”

E, onu da soracağız ama önce “madem eşini seviyorsun başka kadınlara niye gidiyorsun” u sorsak!

“Beni cezbeden muhakkak bir güzelliği oluyordu.. Bahsettiğim güzellik bazen bir huy, bir davranış biçimi olabiliyordu. İnsan tanımadığı bir şeyi aramaya çıkmaz ki! Bazen başka birini mutlu etmek için, bazen de kendimi... Her seferinde mutlu da oldum gerçekten...”

Ha, öyle kime denk gelirse yani... Eli güzel beli güzel, sesi güzel ben şunun bi tarihine geçeyim durumu...

“Tam 22 yıldır evliyim. Eşimden veya herhangi bir insandan beni anlamasını beklemiyorum. Sadece kendimi aldatmak istemiyorum.”

Ha, başkalarını aldatırım ama kendimi asla! diyorsun. Ama bana sorarsan “seviyorum” diye sen kendini aldatıyorsun ya, neyse...

“Korkularım elbette var... Yakalanıp eşimi kaybetmekten korkuyorum...”

Benden duymuş olma ama insanın korktuğu başına gelir biliyorsun.

“Hâlâ sevdiğim kadın...”

Hoop!!!

İşte orada dur biraz.

“Hâlâ bir akşam yemeğinden sonra, sabırsızca eve koşuyoruz... Bilmem anlatabildim mi?”

Hayır.

Ben anlamadım.

Aldattığını anladım da, bu arada eşini nasıl sevdiğini anlamadım.

O sevgi değil de başka bir şey olmasın?

Yani insan gerçekten sevdiğini aldatır mı?

Daha doğrusu;

Buna gerek duyar mı?