O anda ne olursa...

Tam o sırada...

Ne olursa bırakıp gidersin?

Ya da gitmek istersin?

Tabii bu soru erkeklere değil.

Çünkü tam o sırada, erkekler bırakıp gitmek bir tarafa, o işin dışında olup bitenlerin farkında bile olmaz...

Ama kadınlar...

Olur.

Yani mesela

O ana kadar her şey çok güzel gitmiş. Hiç falso yok.

Nefis bir yaz akşamı...

Yüzünü çevirdiğin yerde dolunayı görüyorsun.

Hatta tıpkı geçen hafta olduğu gibi, Ay tutulmasını falan izliyorsunuz birlikte...

Dünya’nın gölgesi Ay’ın üzerini yavaş yavaş kaplarken şarabınızı yudumluyorsunuz.

Sohbet çok tatlı...

Allah Allah!...

Bakalım neler olacak?

Şimdi eve geldiniz...

Kahve veya biraz daha şarap faslı...

Vee... İşte o an...

Hâlâ her şey iyi gidiyor.

Hatta it’s too good to be true... İşte tam o sırada, ne derse veya ne yaparsa...

Olmaz mı, olur...

Zaten içmişsiniz falan, her şey olur.

Aklıma yıllar önce izlediğim bir Türk pornosu geldi şimdi... Tipler eski Alman pornolarındakinden daha beterdi, düşünün artık. Kadın yatağın ucunda, adam da hamle yapıyor. Ama bir türlü tutturamıyor çünkü sürekli ayakları kayıyor...

Suratında İnek Şaban ifadesi ve ses tonuyla

“Patinaja tutulduk!”

Tabii bizim konunun pornolarla alakası yok.

Gerçek hayatta, tam o sırada öyle bir laf eder ki mesela, o kelimeden kopamazsın ama olaydan koparsın.

Artık onunla sevişmen mümkün değildir...

Saatine bakanlardan, etrafıyla ilgilenenlerden, ısrar edenlerden bahsetmiyorum. Onlar bunların yanında iyi bile kalır.

Şimdi tekrar başa dönelim...

Evet yani... Tam o sırada...

Ön sevişmenin sonlarına doğru...

“Az beri gel kız” diyor mesela.

Ayyy.... Ne yapacaksın şimdi? Hadi erkeklere de bir kıyak yapalım...

Kadın çok seksi mesela, zar zor eve getirmişsin.

Ön sevişmenin sonlarına doğru...

“Hadi daa” diyor mesela...

Ayy...

Tam o sırada...

Ön sevişmenin sonuna doğru,

Telefonu çalıyor. Kimin aradığına baktığı yetmiyormuş gibi dönüp bir de söylüyor:

“Ablamgil arıyor...”

Tam o sırada...

Ön sevişmenin sonuna doğru,“Ayağını kaldır ayağını” diyor mesela...

İğrenç!

Tam “Hayvansın Rıza!” durumu...

Artık onunla daha ileri gitmen mümkün değildir ama...

Oraya kadar da gelmişsin.

Nasıl bırakıp gideceksin?

Bazen insan ne olursa olsun bırakıp gidemez. Ayıp gibi gelir.

Bırakıp gitmek cesaret ister.

Ama ondan da önce tecrübe gerektirir.

Daha doğrusu ikisinin birden olması lazım.

Yani her tecrübeli bırakıp gidemez. Her cesur da...

Tecrübelidir ama cesareti yoktur, utanır.

Cesurdur ama tecrübesi yoktur, utanır.

Yani utandığından gidememe, bırakamama durumu vardır.

Ne var?

Yok mudur?