Bir dana nasıl yetişiyor...

Hani hep, “Erkekleri yetiştirenler de kadınlar değil mi” denir ya...

“Siz bizi böyle yetiştiriyorsunuz sonra da kızıyorsunuz” manasında...

Yani aslında danalıklarını kabul ediyorlar da suçu bize atıyorlar.

Çok da haksız değiller ama...

Bakın şimdi bunların yetiştirmekle ne alakası var:

Baştan söyleyeyim, anlatacağım örneklerdeki aileler kesinlikle,

“Göster bakalım pipini amcalara” türünden değil.

Dana, dört ya da beş yaşlarında...

Bir sonbahar sabahı koşa koşa annesinin yanına geliyor.

Aman çok heyecanlı.

Suratında büyük bir keşfin zafer ifadesi var.

Nefes nefese anlatmaya başlıyor:

- Anne! Ben havanın nasıl olduğunu şeyimden anlıyorum.

- Hı!!! Nasıl çocuğum?

- Annee... Hava soğuk olunca pipim küçülüyor, oradan anlıyorum!

İyi halt ediyorsun!

Annesi mi öğretti şimdi hava durumunu oradan öğrenmesini?

Ne diyeceksin danaya?

“Oğlum, pipinden öğrenmen gereken şeyler bunlar değil. Ayrıca senin pipinden değil, pipinin senden öğrenmesi gereken şeyler var” falan desen...

Boşuna...

İleride ona bakıp bakıp bizim hayal bile edemeyeceğimiz kimbilir daha ne tahliller yapacak?

Bu dana da, 7-8 yaşlarında...

Sadece alaturka tuvaleti olan bir tatil yerindeler...

Oğlan kesinlikle tuvalete oturmayı reddediyor. Yani bir otursa yapacak ama imkânsız...

Sonunda sebebini öğreniyorlar:

“Pipisi yere değerse” diyeymiş!

Bakar mısınız hayal gücüne...

O kadar ki, oturursa yere değecek!

Nasıl tahayyül ediyorsa onu...

Ha, değse n’olacak? Artık onu da ne diye düşünüyorsa...

Yani o yaşta kimse ona büyük olması gerektiğini falan öğretmedi.

Aaa... Daha da kötüsü var tabii...

Danayı ikna edip oturttuklarında ve tabii ki pipisi yere değmeyince...

Olacakları düşünebiliyor musunuz?

Danadaki hayal kırıklığını...

Artık o 40 yaşına gelse, ne zaman alaturka bir tuvalet görse şeyini yere değdirmeye çalışacak. Ve tabii bunu kimseye anlatamayacak.

Alın size bir başka dana daha...

Hani arabayla giderken yoldaki

hafif eğime denk gelirsin de, için hop eder ya.

İşte öyle bir anda, bu 4 yaşındaki dananın tepkisi ne, tahmin edin:

“Anneee... Benim pipim kalktı, sizinki de kalktı mı?”

Bunu da öğrendiğimiz iyi oldu!

Şimdiki danamız biraz büyük. 10 yaşında...

Okulda bir sevgilisi var. Ne olduysa, dananın hevesi kaçmış. Ama kızı da bırakmıyor ha! Oyalıyor hatta biraz da kötü davranıyor.

E, anne de hem hemcinsini koruma içgüdüsüyle hem de hani belki bir şeyler öğretmiş olurum diye danayı uyarıyor.

- Oğlum, çok ayıp. İstemiyorsan söyle kıza, böyle yapma. Ayrılın.

- İyi de anne, insan öpüşmeden de ayrılmak istemiyor ki!

Buyrun...

Şimdi bunların yetiştirmekle ne alakası var?

İşte bir dana böyle kendi kendine büyüyor...