6 yaşındaki kıza ateş ettiler, bakamadım

Ellerini kafasının üzerinde birleştirmiş, sessizce baktığı o fotoğraf, yürekleri sızlatmış, görenlerde 'son bakış mı' endişesi yaratmıştı. Rusya'da, Osetya'nın Beslan kasabasındaki 1200 kişinin rehin alındığı okulda, bir ayağı yerdeki bombanın üzerinde duran maskeli teröristin hemen yanındaydı. 400 kişinin öldüğü facianın simgesi haline gelmişti. İngiliz The Sun gazetesi görüntülerdeki öldü sanılan çocuğun hayatta olduğunu ortaya çıkardı. 10 yaşındaki Georg Farniyev, okuldaki terörü ve mucize kurtuluşunu şöyle anlattı:

İlk gündü, mutluyduk şarkılar söylüyorduk
Okulun ilk günü bahçede 4B sınıfındaki arkadaşlarımla buluştum. Herkes çok heyecanlıydı. "Yaşasın tekrar bir aradayız" diye şarkılar söylüyorduk. Bir anda, silahlı ve maskeli adamlar arabalardan inerek üzerimize doğru gelmeye başladı. Bazıları da yürüyerek okul bahçesine girdi. Havaya ateş ederek bizi okulun içine spor salonuna soktular.

Fare kadar sessiz olmaya karar verdim
Bizi yere oturttular ve bombaları kurmaya başladılar. Benim 1-2 metre yanımda oturan beyaz saçlı, 60 yaşlarında bir adam ayağa kalktı ve teröristlere "Lütfen bize acıyın" dedi. Yetişkinler bile dayanamıyor, bayılıyordu. Bunu demesiyle beraber maskeli adamlar ona ateş etti ve adamı öldürdü. Birden herkes çığlık attı. Benim de midem bulandı. O dakikada anladım ki hayatta kalmak istiyorsam bir fare kadar sessiz olmalıyım.

Ağlıyordu, 'sus' demek istedim ama vurdular
Arkamda 6 yaşında bir kız çocuğu vardı. Neredeyse çığlık çığlığa ağlıyordu. Okulda ilk günüydü, çok korkuyordu ve annesini istiyordu. Herkes susmasını söylüyordu ama işe yaramıyordu. Dönüp susmasını söylemek istedim ama kafamı çevirmeye çok korktum. Bir iki dakika sonra maskeli adamlar ona ateş etti ve kız öldü. Ama yine dönüp bakamadım. Çok korktum.

Ellerimizi ensemize koymamızı söylediler
İlk başta okul gömleğim, pantolonum ve ayakkabılarımla oturuyordum. Bize ellerimizi ensemizin arkasına koymamızı söylediler. Saatlerce bu pozisyonda kaldık. Suyumuz da yoktu. Çok sıcak basınca gömleğimi çıkardım. Basketbol potaları benim oturduğum yere çok yakındı. Oradan ve başımın bir metre üstünden bombalar sarkıyordu, her tarafımda mayınlar vardı.

Herkes telefonlarını salonun ortasına attı
Silahlı adamlar kimden ses çıkarsa o yöne dönüyordu. Bir kadının cep telefonu çaldı. Adamlar "Eğer birinin daha telefonu çalarsa 20 kişiyi öldürürüz" diye bağırdı. Bir iki saniye içinde herkes telefonunu ortaya attı.

Yanımdaki insanlarla konuşmaya korktum
Yanımda bir kızla bir kadın oturuyordu. Hep bana bakıyorlardı ama ben onlarla konuşmadım. Çünkü silahlı adamların beni öldüreceğine emindim. Biri dönüp "Ruslar benim 20 çocuğumu öldürdü, ben de seni öldüreceğim" diye bağırmıştı. Sessiz kalmam gerekiyordu. Çünkü evimi görmek istiyordum.

İlk mayın 5 metre uzağımda patladı
Patlayan ilk mayın benden yalnızca 5 metre uzaktaydı. Nasıl oldu da ölmedim anlamadım. Karmaşa sırasında maskeli adamlardan birine "Su içmeye gidebilir miyim" diye sordum. Beni durdurmadı. Ben de bir su borusunun patladığı odaya doğru gittim. Ben odaya doğru yürürken inanılmaz bir patlama oldu. Benim başımın hemen üstündeki o bombalar patlamıştı. Her yer karmaşa içindeydi. Kaçmam gerektiğini anladım.

Döndüğümde her yerde kol ve bacaklar vardı
Spor salonuna geri dönünce korkunç şeyler gördüm. Her yerde kol ve bacaklar vardı. İnsanlar paramparça olmuştu. Teröristler herkese ateş ediyordu. İnsanlar ise kaçışıyordu. Tam ortada bir kadının vücudu 2 parçaya ayrılmıştı. Bir baba da onun giysilerini yırtmaya çalışıyordu. O kumaşla yaralanan kızına bandaj yaptığını gördüm.

Rus askerleri beni kucaklayıp kurtardı
Benim oturduğum yerde herkes ölmüştü. Bir pencerenin altına sığındım ve beklemeye başladım. Olabildiğince sessiz duruyordum. Sonra birileri beni kollarına aldı. Bu kişinin silahlı adamlardan biri olduğunu zannettim. O an öleceğime emindim. Ama beni kucağına alan bir askermiş. Yaşayacaktım...

Günlerdir her gece kabus görüyorum
Günlerdir kabus görmeme neden olan şeyler gördüm. Yaralandım ama hayattayım. Hala nasıl olup da ölmediğime şaşıyorum. O kadar insan ölürken benim hayatta olmam bir mucize. Tanrı benim yanımdaydı.

Annesi görünce diz çöküp ağladı
Ceset torbalarında oğlumu aradım
Küçük Georg'un annesi onu tek başına büyütüyordu. 31 yaşındaki Marina günlerce oğlunu nasıl aradığını anlattı: Hastane listelerinde adı yoktu. Onu bulamayınca bu kez ölülerin tutulduğu torbaları aramaya başladım. Eğer çocuk arıyorsanız içi daha boş olan ceset torbalarına bakmanız gerekiyor. Hepsini teker teker açtım. Her seferinde Georg'u bulacağım diye korktum. Orada yoktu. Morga gittim. Artık kalbim çok hızlı atıyordu, perişandım. O sırada haber geldi. Biri onun saç renginde, onun giysilerini giyen bir çocuğu tarif etti. Hastanelerden birindeymiş. Anında oraya koştum. Oğlumu görünce yatağının yanında diz çöküp ağlamaya başladım.

Militanlar Vladimir Putin'in başına 20 milyon dolar ödül koydu
Çeçen militanlar Aslan Mashadov ve Şamil Basayev'in başına konulan 10 milyon dolarlık ödüle misilleme olarak Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in yakalanmasanı sağlayacak kişi ve kuruluşlara 20 milyon dolar ödül vereceklerini açıkladı. Çeçen militanların internet sitesinde yer alan açıklamada Putin'in Çeçenistan ile savaş yürüttüğü ileri sürülerek Beslan'daki terörist rehin alma eyleminden Putin'in sorumlu olduğu iddia edildi.