'Tuğçe Baran’ı anti-Ayşe Arman olarak yarattım'

Çocukluğu İsviçre’de geçmiş "ithal yazar"lardandır. Parlaktır. Matraktır. Farklıdır. Mutlu bu. Gerçi her zaman her şart altında mutlu olduğu söylenemez.


Ama zekidir, bilgilidir, kalemi kuvvetlidir, komiktir, muziptir. Hoş karıdır yani! Birlikte vakit geçirmesi acayip keyiflidir. Onunla seyahate gidilir mesela. Çok isterim. Kamboçya, Vietnam. Olağanüstü geçeceği muhakkak. Meraklıdır çünkü. Her yer ve her şey hakkında bir fikri vardır. Gerekli gereksiz bir sürü şey bilen beyinlerdendir. Ama eğlencelidir. Dile de yeteneklidir. Ablası Müjde de en az Mutlu kadar ilginç kadınlardan biri, Sevan Nişanyan’la evlendi, bir sürü çocuk yaptı, Şirince köyünde yaşıyorlar. Bütün Türkiye, bu ikilinin Küçük Oteller Kitabı’yla tatil yaptı. Tatil anlayışını değiştiren ailedir. Onlar için mesele, ayrıntılar. Mutlu için de öyle. Biz bu kadınla, yıllarca birlikte çalıştık, bazen hırlaştık, onu bilemeyeceğim ben hep sevdim onu. Kendime yakın buldum. Sonra o önce Sabah’a, sonra Vatan’a gitti ve karşımıza Tuğçe Baran’la dikildi. Vayyyyyy. Birbirine benzeyen bir sürü köşe yazarı kadın arasında Tuğçe Baran farklı bir şekilde sivrildi. Kimselere benzemiyordu. Aslında kimseler de Tuğçe’yi Mutlu’nun yazdığını bilmiyordu. Mutlu kendi ismini geriye çekip, Tuğçe Baran’la aldı başını gitti. Geçenlerde aradı, artık Tuğçe Baran yazılarına Mutlu Tönbekici olarak devam edeceğini söyledi. "Nasıl yani? Kıskandın ve kadını öldürüyor musun!" dedim. Güldü. Benden bu cinayete tanıklık etmemi istedi. "Hay hay" dedim...