‘Mahalle elimizden gidiyor’ korkusu

Tophane İstanbul’un pek çok mahallesi gibi değişiyor ve çoğu yerde olduğu gibi mahalleli, adına “soylulaştırma”, “mutenalaştırma” denilen bu gidişattan rahatsız. Mahalleleri bir anlamda ellerinden gidiyor. Bu gidişatı hazırlayan ise AK Partili belediyeler! Yukarıdan Beyoğlu, aşağıdan Ocak ayında ihaleye çıkacak olan Galataport’un arasına sıkışmış durumda olan mahallenin eskisi gibi muhafaza edilemeyeceği açık. Salı akşamı yapılan sergi açılışlarına karşı tertip edilen tamamen organize saldırının arkasında bu rahatsızlığın olduğunu düşünüyorum. Kaldı ki basılan sergilerin sorumluları da mahallenin rahatsızlığını paylaşan bir hassasiyet içinde. Ancak bu rahatsızlık kullanılan şiddeti kat’iyen meşru kılmaz. Olan biten tam bir kepazelikti. Yaşlı ve bastonlu bir adama vurdular, kadınlar dâhil herkesi itip kaktılar. Sanata, sanatçıya, düşünceye fiziksel saldırı, sözün bittiği yeri işaret ediyor. Zaten saldırgan güruh tartışmaya gelmemişti, dayak atmaya, had bildirmeye gelmişti. Saldırı ilk icraatları de değil. Bu yıl Boğazkesen’de açılan bir alternatif tiyatro müstehcenlik iddiasıyla kapatılmaya zorlandı, daha geçen hafta yine bir sergi açılışı muhtemelen aynı lümpen güruh tarafından basıldı. Salı akşamına kadar darp yoktu, o da oldu. Serseri şiddetin önü bir an evvel alınmalı. Kamu otoritesi, Tophane’nin istikbalini “rantın merhameti”ne terk etmemeli. Dikkat edilmesi gereken diğer önemli nokta, saldırının nedeni olarak sunulan “alkol” üzerinden dindar-laik çatışmasına yapılan göndermelerin acullüğü. Sergilerden biri, başta Atatürkçü tapınma olmak üzere ülkenin tüm ikonlarını sorgulayan Memed Erdaner’in işleriydi. Ve böyle bir sergiyi bassa bassa bu ikonlara toz kondurmayacaklar basardı, dindarlar değil.