'Kıyafet amaç değil ancak araç olabilir'

Tasarım yapmaya nasıl başladınız?

İzmir Ekonomi Üniversitesi, Moda Tasarımı bölümünden 2010’da mezun oldum. Günseli Türkay’ın asistanıydım; piyasa o sırada biraz aşina oldu bana. Sonra LugVonSiga’da Gül Ağış’ın asistanıydım. Hey Tekstil'de uzun süre onunla beraberdim, staj yapmıştım. Bu şekilde başladım diyebilirim.

Şimdi neler yapıyorsunuz?

Şu anda Bashaques adı ile bir giyilebilir sanat markasına başladık; ilk sezonumuz. Cuma günü ilk defilem olacak.

Son dönemlerde belki de bir tasarımcı enflasyonuna uğradığımız söylenebilir...

Aynen öyle aslında. Çoğu bir akımdan gelmiyor; bakıyorsunuz tasarımcısı da bu işin eğitimini almamış. ‘Ben güzel giyiniyorum, tamam artık yapabilirim’ diye düşünüyorlar.

Bundan sonraki projeler?

Bir bikini markası için desen yapıyoruz. Açelya Uluçay diye bir Türk markası için. Gömlek markam Marble&Co’nun desenlerini tasarlamıştım. Gelecek sezon çalışacak mıyız bilemiyorum.

Peki Bashaques’ı bize kısaca anlatabilir misiniz? Onu diğer markalardan ayıran özelliği nedir?

Ben genel olarak Bashaques ile kıyafetleri insanlara bir amaç değil araç olarak giydirmek istiyorum. Çünkü Türkiye’deki yüzeysel, yüz kelimeyle Türkçe konuşan insanlardan bunalmış durumdayım. Açıkçası kültür ve sanat alanında da biraz daha gelişmemiz gerektiğini düşünüyorum. Bunun için Bashaques, sanatçıların eserlerine kıyafetlerde sadece baskı olarak yer veren değil aynı zamanda bunları kalıplarda da görerek ve anlamlandırarak koleksiyonlarına yansıtan bir marka. Bu sezon iki sanatçı ile çalıştım. Fotoğraf sanatçısı Murathan Özbek’in “An” sergisindeki fotoğraflarını desenlerimle birleştirdim. Kendisinin uluslararası alanda 10’a yakın ödülü var. Tüm fotoğrafları değil ama beş tanesini kendi desenlerimle birleştirip baskıya çevirdim. Fırat Mezuroğlu ise dokuma sanatçısı. Kendisi Murathan’ın fotoğraflarındaki bütün figürleri eliyle dokudu .